Mijn oude Yamaha XS750 en ik waren deze keer in goed gezelschap: op weg naar de Eifel werden we vergezeld door een prachtige klassieker, een BMW R80/7 uit 1979.
Goed voorbereid gaan Yammie en de Beemer op pad, met in de zadeltassen een extra flesje olie, een litertje benzine, wat zekeringen, een rolletje gaffertape en een multitool, want met een oude motorfiets weet je maar nooit wat je onderweg allemaal nodig hebt...
Tot Eindhoven pakken we even de snelweg en vanaf daar rijden we binnendoor verder. De Yamaha slaat - net als laatst in de Ardennen - om onverklaarbare redenen toch weer een paar keer af, maar laat zich gelukkig steeds weer vrij vlot starten. Tot aan Limburg gaat het verder voorspoedig. De zon schijnt en op een terras maken we een stop voor koffie met een heerlijk stuk vlaai. Vlakbij Vaals begint de lucht angstaanjagend donker te worden en vlak voordat er een enorme onweersbui losbarst, schieten we een eetcafé in. Op de buienradar is goed te zien dat het een zeer plaatselijke bui is en dat klopt, want ongeveer anderhalf uur later is het droog en kunnen we weer verder.
Aan het begin van de avond rijden we Lutzerath binnen en checken we in bij Hotel Maas, waar we door eigenaar Stefan vriendelijk verwelkomd worden. Het hotel ligt in een rustig dorpje middenin de Eifel en vormt een prima startplek voor veel mooie (motor-)tochten. Op verzoek stuurt Stefan je per mail zelfs vier mooie routes toe, geschikt voor zowel Tomtom als Garmin, zodat je die thuis alvast in je navigatiesysteem kunt zetten. En - ook niet onbelangrijk - de motor kan in de garage of onder het afdak geparkeerd worden.
Vol overgave storten we ons op het diner en het heerlijke Franziskaner Weissbier om daarna moe maar tevreden ons bed in te rollen.
Zaterdagochtend kiezen we voor de route Lutzerath - Cochem - Lutzerath, een tocht van 233 kilometer, die ondermeer een stuk langs de Moezel loopt en uitzicht biedt op de prachtige groene stijle hellingen met wijnranken. In het mooiste deel van het Moezeldal ligt Cochem, een 'gemütlich' wijnstadje, compleet met vakwerkhuizen en een grote burcht. En verder op de route natuurlijk bochten, veel mooie bochten! En die gaan best goed! Op eentje na dan, als ik een pittige haarspeldbocht naar rechts niet goed instuur en mijn motor bovendien midden in die bocht uitvalt. Oké, denk ik, hoofd koel houden, niet vallen en gewoon weer starten en doorgaan. Meteen een goeie oefening voor de hellingproef! Schuin achter me zie ik een grote grijns in de helm van mijn motormaatje.
Halverwege de tocht is de weg afgezet. Onze route blijkt precies over het parcours van de Eifel Rallye te lopen, die dit jaar van 26 t/m 28 juli plaatsvindt in de Vulkaneifel. De rallye van die dag blijkt net gestart, dus we besluiten even te blijven kijken. Een bonte stoet van auto's scheurt even later over de kronkelige landweggetjes. Ze komen niet allemaal even soepel door de bocht, maar ach, dat kan de beste overkomen, daar weet ik alles van!
De volgende dag rijden we richting Adenau en stoppen we even bij de Nürbergring. Kennelijk is er net een ongeluk gebeurd, want een ambulance en een politiewagen rijden het hek door. Even later wordt er een gekreukelde auto op een takelwagen het circuit afgevoerd. Not my cup of tea!
In Altenahr stoppen we voor een lunch bij Toets en Angela van Gasthaus am Tunnel, een begrip onder veel motorrijders in de Eifel. Na een stevige biker's lunch en een halve liter alcoholvrij bier koersen we dwars door Nationalpark Eifel richting Aachen om daar de snelweg naar huis te pakken. Onze oude motorfietsjes hebben het de hele tijd goed volgehouden, maar als we bijna bij Breda zijn begint de BMW te sputteren. Vuil in één van de carburateurs? Of zou hij misschien gehecht zijn geraakt aan het gezelschap van Yammie en opzien tegen het naderende afscheid?
