maandag 13 mei 2013

Partir, c'est mourir un peu

Met de komst van Bonnie, mijn nieuwe grote liefde, braken er onzekere tijden aan voor Yammie, mijn eerste grote liefde. Iedereen weet dat drie hoofden op een kussen natuurlijk niet lang goed kan gaan en zo verging het ook in dit geval. Eerst was het plan om m'n Yamaha voorlopig bij iemand te stallen, omdat ik eigenlijk nog geen afstand wilde doen van mijn eerste motorfiets. Maar op het moment dat ik vol goede moed de rit naar Gelderland wilde aanvangen, bedacht Yammie dat het een goed idee was om er op het Kleinpolderplein al mee op te houden, zodat ik hem onverrichter zake bijna een kilometer terug naar huis moest duwen. Gelukkig schoot een dichtbij wonende collega me daarbij te hulp, want het huilen stond me inmiddels nader dan het lachen.
En na lang twijfelen en treuzelen nam ik uiteindelijk het besluit: mijn oude, trouwe Yamaha gaat eruit...

Zo gezegd, zo gedaan. Een advertentie op Facebook gezet, een tweet geplaatst en binnen een aantal dagen meldde zich de eerste gegadigde. "Ik kwam je advertentie tegen. Heb je je XS750 nog? En wat moet hij kosten?" Slik... nu wordt het serieus...
Na een paar mailtjes over en weer zou ene Rob op Hemelsvaartdag komen kijken. Ik had hem wel eerlijk verteld dat Yammie af en toe kuren had en dat het zomaar zou kunnen dat hij niet meteen zou willen starten, maar daar had deze handige sleutelaar geen problemen mee.
Inderdaad moest er gestart worden met startkabels, maar daarna liep de motor als een zonnetje. Na een korte proefrit kwam Rob de straat weer inrijden met een enorme brede lach van onder zijn helm. "Nou, die is verkocht!" riep hij. Mijn ogen schoten direct vol tranen, waarop mijn buurman - die het hele tafereel vanaf zijn stoepje had gadegeslagen - me spontaan zijn zakdoek kwam aanbieden.
"Je weet toch wel zeker dat je hem wilt verkopen?" vroeg Rob enigszins geschrokken. "Jawel, dat wel," zei ik aangeslagen, "maar het is ineens wel heel erg concreet nu."
Maar goed, het besluit was genomen en bij deze leuke, enthousiaste motorliefhebber zou mijn Yammie in ieder geval in goede handen zijn. De deal was rond.
De volgende dag kwam hij zijn nieuwe motorfiets halen en met een brok in m'n keel keek ik hem na totdat hij helemaal de straat uit was. "Dag Yammie," fluisterde ik zacht, "dankjewel voor alle fijne ritten!"

Met weemoed, maar vooral ook met plezier denk ik terug aan alle fijne ritten die we samen gemaakt hebben en aan alle avonturen die ik met mijn eerste motor heb beleefd.
De bergtrainingen in het Teutoburgerwoud en de Eifel, de ritten met de meiden naar de motorherberg in de Ardennen, de talloze pontjes waarmee we overgevaren zijn, de Friesche Elfstedentocht, die keer bij Erik van Lent op de brug voor diens column in Promotor, de VRO-R training in het kader van het onderzoek van het SWOV en de KNMV en alle keren dat ik weer ergens met pech langs de kant stond en de evenzovele keren dat Yammie bij Jan op de brug stond en hij hem met veel liefde voor zijn vak - en soms een beetje creativiteit - weer aan de praat kreeg. En met een warm gevoel denk ik terug aan alle keren dat mijn hart een klein vreugdesprongetje maakte als ik mijn Yammie trots glimmend op me zag staan wachten.

Nu heb ik Bonnie in mijn leven, maar mijn eerste liefde, die vergeet ik nooit...

Keurig in het gelid bij de Rotterdamse Schouwburg 
Mirror with a view 
Met de meiden in de Ardennen
Bergrijvaardigheidstraining in de Eifel
Logeren tussen de kippen bij Stayokay Gorssel
Op het erf bij het Zuid-Hollands Landschap 
Op de brug bij Erik van Lent, voor diens column in Promotor
Artikel in Promotor, maart 2012
Op de brug bij Jan, die Yammie steeds weer aan de praat kreeg
Gestrand...
Maar ook: doorrijden tot óp het strand bij Hoek van Holland
Dag Yammie! Dankjewel!

13 opmerkingen:

  1. Das toch mooi dat je traantjes laat, teken dat je genoten heb van hem/haar. Maar ook weer raar van ons mens dat wij een band krijgen met een stuk techniek???? ;<)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat je met Bonnie maar net zo veel mooie dingen mee mag maken! Doet-ie het ondertussen al wat beter...?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat hoop ik ook! Bonnie rijdt inmiddels als een zonnetje!

      Verwijderen
  3. een mooi verhaal maar doe maar net zo genieten van de bonneville

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk hoor meissie, mooi verhaal , ik hoop dat je ook veel mooie glimlach momenten mag hebben met je "Bonnie" , en vergeet ze dan niet op te schrijven zodat wij er ook van kunnen genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik weet hoe het voelt. Afscheid van "Lyv" was moeilijk. Maar toen ik "Red Sonja" naar huis reed was wel wat makkelijker.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooie namen voor je motorfietsen Hans!
      Wat is Red Sonja voor type? Klinkt als een pittige dame... ;-)

      Verwijderen
    2. "Lyv" Was mijn Little Yellow VTR. Een ideale Learner Bike (regels in Oz zijn een beetje anders en makkelijker).

      "Red Sonja" is de DL-1000 V-Strom. Inderdaad een pittige dame. :)

      Verwijderen
  6. Tranen met tuiten? Een complete waterval stroomt uit mijn ooghoeken! Je hebt het weer prachtig op papier gezet en...,ik kan je nu al beloven dat je later toch weer spijt krijgt dat je hem/haar heeft verkocht. Heb ik ook. Een oude Jawa 350 Oilmaster die tijdens de Koude Oorlog jou als piloot op dat ding bescherming gaf vanwege de rookwolken. Maar...,dagdromen van die koffiemolen op een kleurenfoto doe ik nog steeds. En...,naar zwart wit omgezet heb ik toch mooi twee foto's! Veel veilige kilometers met een glimlach op je Bonnie.
    Groetjes,Geo.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een top-vrouw ben je toch Eef!
    De mannen zitten gewoon bij je op de stoep om je zakdoeken aan te reiken..
    Ik heb niks met motoren, maar door jou woorden begin ik af en toe toch ook wel benieuwd te zijn naar de motorbike-magic-feeling
    Liefs,
    Mo

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een leuk verhaal heb je er van gemaakt! Ik hoop dat Bonnie je vandaag weer veilig in Nederland aflevert!

    Wie weet zien we elkaar nog eens bij Marleen.

    Hartelijke groeten,

    Anneke Koehof (moeder van Marleen)

    BeantwoordenVerwijderen