dinsdag 15 oktober 2013

Bonnie around the block

“En waar ga je nu dan over schrijven?”, vroegen sommige mensen toen ‘Bonnie’ in mijn leven kwam. Ze doelden daarmee natuurlijk op alle pechverhalen die ik over mijn vorige motor geschreven had. “Ach” zei ik, “nu ik een motor heb waar ik op kan vertrouwen, is er ruimte voor weer hele nieuwe belevenissen!”

En inderdaad, ruim zes maanden later heb ik er al zo'n 7000 mijl (een goeie 11.000 kilometer) op de teller bij gezet! And the fun has only just begun!

Eén van de eerste uitstapjes met de Bonneville was een ritje naar Friesland, om daar – net als vorig jaar – op Tweede Pinksterdag met de motormeiden de Friesche Elfstedentocht te rijden. Het weekend begon wat ongelukkig doordat één van de meiden bij aankomst op het erf van de boerderij waar we logeerden met motor en al uitgleed in een greppel vol met koeienstront... Tja, dat kennen we niet in de Randstad hè? Zelf kroop ze gelukkig zonder kleerscheuren onder haar motor vandaan, maar de kuip van haar Fazer was flink beschadigd en het rechter knipperlicht bungelde er een beetje zielig aan een draadje bij. Starten deed 'ie gelukkig nog wel, dus kon ze er de volgende dag - zij het een beetje voorzichtig - de Elfstedentocht wel op uitrijden.

Natte stempelkaart

De tocht begon met een waterig zonnetje, maar al gauw begon het behoorlijk te regenen. Eén van de meiden hield het voor gezien en reed terug naar de boerderij. De rest reed dapper door. In de loop van de ochtend klaarde het wel een beetje op, maar helemaal droog hebben we het helaas niet gehouden. Aan het eind van de tocht werden we nog getrakteerd op een flinke hoosbui, zodat we bij terugkomst een kletsnatte stempelkaart inleverden in ruil voor de felbegeerde Elfstedenplaquette...


Jeugdherberg vol bejaarden

Kort na Friesland volgden een paar dagen Twente, met Stayokay Gorssel als uitvalsbasis. Een vriend uit Hengelo zou me op de motor het mooie 'Tukkerland' laten zien. Het hostel, wat prachtig in de groene Achterhoek ligt, ziet eruit als een groot Noors jachthuis. Toen ik bij de Pippi Langkousherberg aankwam viel me echter wel iets vreemds op: rechts voor de ingang van de jeugdherberg stonden keurig naast elkaar twee scootmobielen geparkeerd. Al snel ontdek ik dat ik zo'n beetje de jongste gast in het hostel ben... In de tuin zijn de bejaarde eigenaars van de scootmobielen in een vrolijk gesprek verwikkeld met een club gepensioneerde wielrenners (lees: grijze of kale mannen met te dikke buiken, te strakke wielrenbroekjes en te dure racefietsen), die een weekendje komen fietsen in de Achterhoek. 

Springlevend

Het scootmobielduo (naar eigen zeggen samen 160 jaar oud) blijkt in de kamer naast mij te slapen en voert 's avonds - zonder hoorapparaten in - luide gesprekken vanuit het ene stapelbed naar het andere. Ik lach me rot als de man er op een gegeven moment achterkomt dat hij die middag per ongeluk de medicijnen van zijn vrouw heeft ingenomen in plaats van zijn eigen pillen, omdat hij zonder bril de doosjes niet goed van elkaar kon onderscheiden! De volgende ochtend verschijnen ze echter allebei springlevend aan het ontbijt, dus er lijkt niets aan de hand.


Die dag maken Bonnie en ik samen met de Hengeloose vriend op zijn BMW een prachtige tocht door het Twentse landschap (Hengelo, Ootmarsum, Denekamp) en we piepen nog even de grens over voor een stukje bochtenwerk in Duitsland. 's Avonds keer ik weer terug naar 'Huize Avondrood', waar de bejaarden zo te horen alweer flink aan het bier hebben gezeten. Ik ben gelukkig zo moe van het rijden dat ik vrijwel direct in slaap val.

Chique plassen

De volgende dag besluit ik om helemaal binnendoor over de Hoge Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug terug naar het westen te rijden. Onderweg moet ik opeens verschrikkelijk nodig plassen. Omdat ik geen zin heb in één of andere vieze wc bij een benzinepomp, typ ik 'zoek horecagelegenheid' in op de navigatie. Niet veel later rij ik de oprit van kasteel Engelenburg bij Brummen op, waar een hotel, golfbaan en conferentiecentrum gevestigd blijken te zijn. Met een blaas die nu écht bijna op knappen staat, zet ik Bonnie pontificaal voor de ingang en ik hol in mijn motorpak naar binnen. Achter de receptie zit een dame gekleed in een keurig mantelpakje en naast de ingang staat een man in livrei. "Mag ik alstublieft even van uw toilet gebruik maken?" weet ik er nog net piepend uit te brengen. Ze kijken me aan alsof ik van een andere planeet kom, maar vervolgens wijzen ze me de weg naar de toiletten. Ik voel me in deze chique omgeving inderdaad een beetje als een olifant in een porseleinkast, maar het kan me niets schelen! Opgelucht stap ik even later weer op de motor en relaxed rij ik het laatste stuk terug naar Rotterdam.



Lucky winner

Enkele dagen later kan ik mijn geluk niet op als ik de volgende mail ontvang: “U heeft recent meegedaan aan de Tridays-actie op de Facebookpagina van Triumph. Wij van Triumph vonden uw inzending zo leuk dat u de twee VIP-kaarten voor de Tridays hebt gewonnen. Van harte gefeliciteerd!”

De Tridays is een driedaags Triumph-evenement in het pittoreske Oostenrijkse dorpje Neukirchen, waar traditiegetrouw duizenden Triumph-liefhebbers van over de hele wereld op afkomen. En daar had ìk dus entreekaartjes voor gewonnen! En dat niet alleen, maar ook twee overnachtingen in een viersterrenhotel, een exclusief Tridays t-shirt en een goodybag. En alles voor twee personen. Ik spring een gat in de lucht! Dit is de perfecte gelegenheid om eindelijk eens een flink stuk op de Bonneville te rijden!

Eén van mijn motorvriendinnen (die ene die niet van regen houdt), wil wel mee naar Oostenrijk. "Da's goed," zei ik, "maar dan plakken we wel even jouw Intruder-logo af, want het is natuurlijk wèl een Triumph-evenement..."
We hadden nog maar een paar weken voor vertrek, dus snel onze vakantiedagen ingediend, routes uitgestippeld en overnachtingshotels voor onderweg geboekt. Plan: in twee dagen naar Oostenrijk rijden (zo'n 500 km per dag), drie dagen Tridays en dan in twee dagen weer terugrijden naar Nederland. Goed te doen.

En het was in één woord fantastisch! Zonder problemen via Duitsland naar Oostenrijk gereden, heerlijk weer gehad, héél veel geweldige mooie motoren gezien, naar toffe bandjes geluisterd, geshopped till we dropped, de mensen van Triumph Nederland ontmoet, overnacht in een prima hotel, lekker gegeten, veel gedronken en getoerd, kortom: met volle teugen genoten! Wat mij betreft volgend jaar weer, maar dán met nog een extra weekje vakantie eraan vast.


Goed stel

In een half jaar tijd zijn Bonnie en ik al helemaal op elkaar ingespeeld. We hebben samen al heel wat mijlen afgelegd en we zijn nog láng niet moe! Na Oostenrijk volgden er nog een lang weekend naar de Ardennen met de meiden, vele strandritjes naar Hoek van Holland, Oostvoorne, Noordwijk en Haamstede, de Albert's Dudes & Chickies Ride (een sponsorrit voor onderzoek naar hersentumor), de eerste Motormeissie Ride Out via Facebook en onlangs nog een uitstapje naar de BMW Motorrad Day in Zandvoort, waar Bonnie en ik ons heel dapper staande hielden tussen allemaal grote dikke BMW's...

Op de terugweg rij ik nog even door naar Ouderkerk aan den IJssel voor een bakkie koffie bij Jan, want ja, nu ik nooit meer met pech langs de weg sta, begin ik mijn garageman bijna een beetje te missen...

5 opmerkingen:

  1. What a beautiful bike! I always loved the Triumph design. Sounds like you're really enjoying life! =)

    -Torgeir Blok

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Thanks! :-)
      Sikker Torgeir!
      Motorsykkel riding er så gøy!!!
      And it's running in the family, because grandpa Blok, your dad and my dad all had motorcycles too! Seems that I'm following in their footsteps (or should I say tire tracks...) ;-)

      Verwijderen
  2. Ben helemaal meegenomen in je verhaal. Thanks

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat leuk dat je zoveel onderneemt! Heerlijk om op zo'n manier weer meer van de wereld te zien!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtige motor zeg. Leuk dat je jouw ervaringen met ons wilt delen! Bedankt.

    BeantwoordenVerwijderen